Ανακοινώθηκαν τη Δευτέρα το μεσημέρι, τις πρώτες πρωινές ώρες δηλαδή στο Λος Άντζελες, οι υποψηφιότητες για την 92η απονομή των βραβείων Όσκαρ. Η πρόωρη ημερομηνία της τελετής, τα ρεκόρ, τα αξιοσημείωτα και κάποιες μάλλον ριψοκίνδυνες προβλέψεις αποτελούν το διά ταύτα των επόμενων γραμμών.
Δυστυχώς, δεν έχω ολοκληρωμένη εικόνα για τις υποψήφιες ταινίες, καθώς δεν είχα την ευκαιρία να τις παρακολουθήσω όλες ακόμα. Ωστόσο, μπορώ να ισχυριστώ με ασφάλεια πως η κινηματογραφική χρονιά κινήθηκε σε υψηλά επίπεδα, με πολλά καταξιωμένα αλλά και νέα πρόσωπα να παρουσιάζουν αξιόλογες παραγωγές, με πλουραλισμό στη θεματολογία και μεγάλο ανταγωνισμό για τα σπουδαιότερα βραβεία.
Για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια δεν υπάρχει κανένα φαβορί για το υπέρτατο βραβείο, το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Οι δύο μεγάλοι νικητές των Χρυσών Σφαιρών, το πολεμικό έπος 1917 του Σαμ Μέντες και η μαύρη κωμωδία Κάποτε στο Χόλιγουντ του Κουέντιν Ταραντίνο (αμφότεροι ήδη οσκαρικοί), μαζί με τον… εισβολέα εξ ανατολής, τα Παράσιτα του Νοτιοκορεάτη Μπονγκ Τζουν-χο, που έρχονται με φόρα από τις Κάννες, φαίνεται να έχουν περίπου ίσες πιθανότητες. Ίσως, φυσικά, η απουσία φαβορί να… διευκολύνει τις προβλέψεις, καθώς κανένας από τους τέσσερις τελευταίους νικητές της κατηγορίας (Spotlight, Moonlight, The Shape of Water, Green Book) δεν ήταν στην πρώτη θέση των προβλέψεων όταν ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες.
Ο ανταγωνισμός γίνεται προφανής από ένα ακόμα στατιστικό: τον αριθμό ρεκόρ των τεσσάρων ταινιών με διψήφιο αριθμό υποψηφιοτήτων. 1917, Κάποτε στο Χόλιγουντ, Ιρλανδός και Τζόκερ, με την τελευταία ταινία, που προκάλεσε, όχι άδικα, πρωτοφανεί αίσθηση, να ηγείται οριακά με 11 έναντι 10 των υπολοίπων. Οι ποιοτικότερες ταινίας της χρονιάς βρίσκονται, χωρίς αμφιβολία, στο “κόλπο” για τα σημαντικότερα βραβεία. Η Ακαδημία δέχεται κριτική, για άλλη μια φορά, για την επιμονή της να αγνοεί τη Marvel στις μη τεχνικές κατηγορίες και την ανδρική κυριαρχία στους σκηνοθέτες, καθώς θεωρείται από πολλούς πως η Γκρέτα Γκέργουικ άξιζε την υποψηφιότητα για τις Μικρές Κυρίες της, ταινία που πάντως απέσπασε 6 υποψηφιότητες.
Δεδομένη – και πανάξια – πρέπει να θεωρείται η νίκη του Χοακίν Φίνιξ για την αδιανόητη ερμηνεία του ως Τζόκερ, καθώς και για τη Ρενέ Ζελβέγκερ που υποδύθηκε τη σπουδαία ηθοποιού του κλασικού σινεμά Τζούντι Γκάρλαντ. Αν δικαιωθούν οι προβλέψεις, η Ζελβέγκερ θα γίνει η δεύτερη ηθοποιός που κερδίζει Όσκαρ για την ερμηνεία της στο ρόλο μιας άλλης βραβευμένης με Όσκαρ ηθοποιού, μετά την Κέιτ Μπλάνσετ (για το ρόλο της Κάθριν Χέμπορν). Αντίθετα, η Σκάρλετ Γιόχανσον έγινε η ενδέκατη ηθοποιός, ανεξαρτήτως φύλου, που προτάθηκε την ίδια χρονιά για πρώτο και δεύτερο ρόλο, ωστόσο δύσκολα θα κερδίσει, καθώς εκτός από τη Ζελβέγκερ σίγουρη είναι και η Λόρα Ντερν για Β΄ Γυναικείο για την ερμηνεία της στην Ιστορία Γάμου (ειρωνικά, την ταινία για την οποία η Γιόχανσον είναι υποψήφια στον Α΄ Γυναικείο).
Αξιοσημείωτες και οι υποψηφιότητες στην κατηγορία Β΄ Ανδρικού Ρόλου, καθώς πολύ σπάνια πέντε τόσο μεγάλοι ηθοποιοί συναγωνίζονται για το ίδιο βραβείο. Φαβορί είναι ο Μπραντ Πιτ, αλλά κανείς δε μπορεί να είναι σίγουρος όταν αντίπαλοι είναι οι Τζο Πέσι, Αλ Πατσίνο (αμφότεροι για τον Ιρλανδό), Άντονι Χόπκινς και ο… Έλληνας πια Τομ Χανκς. Γλυκόπικρη αίσθηση για τον επίσης τεράστιο Ρόμπερτ Ντε Νίρο, ο οποίος συμμετείχε στις δύο ταινίες με τις περισσότερες υποψηφιότητες (Τζόκερ και Ιρλανδός), αλλά ο ίδιος δεν είναι υποψήφιος. Η τελευταία ταινία, πάντως, δύσκολα θα κερδίσει κάποιο βασικό βραβείο, δεδομένης και της αντιπάθειας των βραβείων απέναντι στις παραγωγές του Netflix, αν και έχει καλές πιθανότητες στο Διασκευασμένο Σενάριο. Ο Ταραντίνο λογικά θα πάρει σπίτι του για τρίτη φορά το Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου, ενώ στις ξενόγλωσσες ταινίες τα Παράσιτα μπορούν να θεωρηθούν από τώρα νικητές.
Στα διαδικαστικά της τελετής, έχουμε δύο αξιοσημείωτα. Το ένα το συναντήσαμε και πέρυσι, είναι η απουσία κεντρικού παρουσιαστή, απόφαση που αποδείχθηκε πετυχημένη, ειδικά μετά την αμφιλεγόμενη εμφάνιση του Ricky Gervais στην προ λίγων ημερών απονομή των Χρυσών Σφαιρών. Το άλλο είναι η χρονική μεταφορά της τελετής πιο κοντά στην αρχή του χρόνου, και συγκεκριμένα στις 9 Φεβρουαρίου (μέχρι πέρυσι γινόταν την τελευταία Κυριακή του Φλεβάρη ή ακόμα και την πρώτη του Μαρτίου αν το απαιτούσαν οι περιστάσεις). Η απόφαση αυτή πάρθηκε καθώς κρίθηκε αναγκαία η συντόμευση της λεγόμενης περιόδου των βραβείων στο Χόλιγουντ, ωστόσο το μόνο που ενδέχεται να αλλάξει ουσιαστικά είναι ότι αρκετός κόσμος, ειδικά εδώ στην Ελλάδα όπου οι ταινίες συχνά καθυστερούν να έρθουν από τις ΗΠΑ, δε θα έχει τη δυνατότητα να δει κάποιες από τις υποψήφιες και νικήτριες ταινίες μέχρι μετά την απονομή.
Αυτά, λοιπόν, εν ολίγοις για τις υποψηφιότητες των φετινών Όσκαρ, των βραβείων που όπως κάθε χρόνο αποτελούν το κλείσιμο και την κορύφωση της περιόδου των βραβείων στο Χόλιγουντ. Υψηλή ποιότητα, ισχυρός ανταγωνισμός, πρόωρη απονομή χωρίς παρουσιαστή, μεγάλα ονόματα και νέοι διεκδικητές και, φυσικά, οι παραδοσιακές αντιλογίες και αμφισβητήσεις, τα φετινά Όσκαρ αναμένεται να τα έχουν όλα…