Ο τελευταίος χρόνος της ζωής μας, αναμφίβολα μπορεί να χαρακτηριστεί ως ο πιο πρωτόγνωρος και συνάμα δύσκολος χρόνος, καθώς σήμανε την αρχή μιας νέας πραγματικότητας. Μιας πραγματικότητας, που μας αποστασιοποιεί, κυρίως, από τους δικούς μας ανθρώπους, αλλά και από όλα εκείνα, τα οποία θεωρούσαμε δεδομένα. Και κάπως έτσι, αντιλαμβανόμαστε, πως σε αυτό τον κόσμο, τίποτα και κανένας δεν είναι δεδομένος. Όλα μπορεί να αλλάξουν από στιγμή σε στιγμή. Ένα χρόνο μετράμε λοιπόν, από τότε που η καθημερινότητά μας έχει άλλη μορφή, πιο απόμακρη και σίγουρα πιο μοναχική. Κι όμως, όλα αυτά είναι ένα μάθημα, προκειμένου να αναρωτηθούμε όλοι εμείς, τι έχει άραγε σημασία στη ζωή;
Σημασία έχουν οι άνθρωποί μας. Ναι αυτοί, που μας ήρθαν πρώτοι στο μυαλό μόλις τώρα, αυτοί που είναι πάντα δίπλα μας σε όσες φουρτούνες κι αν έρθουν, αυτοί που μας γνωρίζουν πιο καλά κι από τον καθένα. Σε αυτό τον χρόνο, μάθαμε να ζούμε δίχως την παρουσία τους στις σημαντικές ή δύσκολες στιγμές μας, δίχως την αγκαλιά και την χαρά, που τόσα απλόχερα μας δίνουν. Μάθαμε να τους εκτιμούμε λίγο παραπάνω και αδιαμφισβήτητα, καταλάβαμε πόσο σημαντικά κομμάτια της ζωής μας είναι. Και θα συνεχίσουν να είναι, ακόμα και από απόσταση, όση κι αν είναι αυτή. Τα συναισθήματα δεν γνωρίζουν από χιλιόμετρα ή οθόνες άλλωστε.
Και μιλώντας για οθόνες, ας αναλογιστούμε πόσο πιο <<δεμένοι>> γίναμε μαζί τους, μιας και οι δραστηριότητες και η καθημερινότητά μας προσαρμόστηκαν με τέτοιο τρόπο, που η φυσική παρουσία και επαφή, αντικαταστάθηκαν από μια άχαρη και άψυχη συσκευή. Μια συσκευή, η οποία μας εξουσιάζει πνευματικά και σωματικά μεν, όμως μας δίνει τη δυνατότητα να συναναστραφούμε με τους ανθρώπους μας, σε έναν άλλο κόσμο, δε. Χάσαμε την επαφή με την παλιά μας ζωή, αλλά όχι με τα άτομα, που την πλαισίωναν. Η φωνή και η εικόνα τους, μας συντροφεύει ακόμα και μέσα από μια οθόνη, δίνοντας μας δύναμη να αντέξουμε οτιδήποτε κι αν μας βασανίζει και δοκιμάζει την ψυχολογία μας. Άλλωστε, αυτή είναι η αγάπη και πιστέψτε με, δεν δύναται να θεωρείται δεδομένη.
Σε αυτό τον κόσμο, κανένας και τίποτα, δεν είναι δεδομένο και βέβαιο, αφού η ζωή είναι ρευστή και έχει μια αξιοσημείωτη ικανότητα. Να αλλάζει. Να αλλάζει την καθημερινότητα, τις σκέψεις, τα πιστεύω μας, τους ανθρώπους γύρω μας και άλλα πολλά. Αυτός ο χρόνος, μας δίδαξε και συνεχίζει να μας διδάσκει, πως οτιδήποτε κι αν νομίζουμε πως έχουμε, δεν κρατάει για πάντα. Μια μέρα στη δουλειά, μια έξοδος για φαγητό ή καφέ, μια Κυριακή με την οικογένειά μας, οι στιγμές με τους δικού μας ανθρώπους, ήταν συνήθειες βέβαιες για όλους εμάς, που τώρα έχουν άλλη αξία, πιο ουσιώδη και πιο βαρύγδουπη. Κι έτσι λοιπόν, όλα αυτά που φάνταζαν απλά και ασήμαντα, κατέληξαν να είναι άπιαστα όνειρα, προσαρμοσμένα σε μια νέα ζωή.
Δύσκολη, ξένη και σίγουρα διαφορετική αυτή η ζωή. Πολλές οι φορές, που μας έριξε, άλλοτε ψυχολογικά και άλλοτε σωματικά. Ο εγκλεισμός που βιώνουμε σε καθημερινή βάση πλέον, επηρεάζει όλους τους τομείς της ζωής μας, γεγονός που φαίνεται από τις αλλαγές, τις οποίες επιβάλλεται να συνηθίσουμε και να υιοθετήσουμε. Μάθαμε όμως, να προσαρμοζόμαστε στα νέα δεδομένα, απολαμβάνοντας τις απλές, μικρές στιγμές, που μας έδιναν λίγη χαρά και αισιοδοξία. Ένα ηλιοβασίλεμα, ένας περίπατος στη φύση ή ακόμα και το αγαπημένο μας φαγητό, αντικατοπτρίζουν όλα αυτά, που πριν από ένα χρόνο θεωρούσαμε δεδομένα και δεν αναγνωρίζαμε, ούτε στο ελάχιστο την αξία τους. Πόσο σπουδαίο είναι επομένως, το γεγονός πως αυτό άλλαξε;
Η νέα καθημερινότητα, την οποία καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε, ακόμα και μετά από ένα χρόνο, μας διδάσκει πολλά, απλά αλλά ουσιώδη πράγματα, δίνοντας αξία σε εκείνα, που θεωρούσαμε ασήμαντα. Εκτιμήσαμε τους ανθρώπους μας και δεθήκαμε μαζί τους, ακόμα και από απόσταση, χιλιομετρική και όχι συναισθηματική. Η ουσία αυτής της κατάστασης, είναι πως όλα αυτά που ζούμε, αποτελούν σπουδαίο μάθημα για όλους εμάς που τα περνάμε, αλλά και για αυτούς που θα πάρουν την σκυτάλη, όταν έρθει η ώρα. Το μέλλον είναι μπροστά και μιας και δεν γνωρίζουμε τι θα μας φέρει, μπορούμε να απολαύσουμε το τώρα, όποια μορφή και να έχει λάβει. Ας αναλογιστούμε λιγάκι παραπάνω λοιπόν, τι πραγματικά έχει αξία και ας μάθουμε να προσαρμοζόμαστε στη νέα πραγματικότητα, εκμεταλλευόμενοι τα απλά και σημαντικά της ζωής.
