Ο Οκτώβριος έχει περάσει τα μισά. Οι ζέστες έφυγαν μαζί με τα χελιδόνια, για να μας ξαναβρούν την ερχόμενη άνοιξη, με το χειμώνα που μεσολαβεί να προβλέπεται δύσκολος. Κινηματογραφικά, ωστόσο, αυτό σημαίνει πως, ναι μεν έκλεισαν τις πόρτες τους τα θερινά, ωστόσο έρχεται μια συνήθως πολύ “ζεστή” περίοδος με νέες κυκλοφορίες που διεκδικούν μεγάλα κέρδη, βραβεία και διακρίσεις. Πρόκειται, εξάλλου, για την πρώτη χρονιά μετά την πανδημία και οι προσδοκίες κυμαίνονται σε υψηλά επίπεδα. Στο παρόν άρθρο θα μιλήσουμε για τρεις ταινίες που είδαμε στο μεταίχμιο αυτό μεταξύ θερινής και φθινοπωρινής περιόδου, τρεις πολύ διαφορετικές ταινίες που κυκλοφόρησαν τους τελευταίους μήνες.
Ticket to Paradise του Ol Parker
Ρομαντική κομεντί, 1 ώρα 44 λεπτά
Με τους: George Clooney, Julia Roberts, Sean Lynch
Δύο χωρισμένοι, μεγαλοαστοί γονείς που εχθρεύονται ο ένας τον άλλον, προσπαθούν να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να σταματήσουν τον αδιανόητο (γι΄ αυτούς) επικείμενο γάμο της κόρης τους στο Μπαλί της Ινδονησίας, με έναν πρωτόγονο στα μάτια τους ντόπιο νέο
Μια ανάλαφρη, προβλέψιμη ρομαντική κομεντί, που βασίζεται στα ωραία τοπία, την ποιότητα, εμπειρία και μεταξύ τους χημεία των δύο μεγάλων ονομάτων που πρωταγωνιστούν, και την περίπου δίωρη διαφυγή από την πραγματικότητα την οποία προσφέρει, χωρίς έγνοιες, ρεαλισμό και προβλήματα. Ειδυλλιακές εικόνες από το Μπαλί, δηλητηριώδεις ατάκες από τους πρωταγωνιστές κι ένας αταίριαστος έρωτας κόντρα σε όλους και σε όλα. Εύπεπτο, ενίοτε ευχάριστο, χάρη πάντα στο πρωταγωνιστικό δίδυμο, κατά τα λοιπά προβλέψιμο και ασφαλώς όχι εμπνευσμένο, ευφάνταστο ή πρωτότυπο. Βλέπεται αβασάνιστα, σχεδόν ευχάριστα, αλλά δεν έχει κάτι παραπάνω να προσφέρει, ούτε θα χάσει κάτι όποιος/α το προσπεράσει…
Ο Άνθρωπος του Βορρά του Robert Eggers
Περιπέτεια εποχής, 2 ώρες 16 λεπτά
Με τους: Alexander Skargård, Nicole Kidman, Anya Taylor-Joy
Η ιστορία εκδίκησης ενός πρίγκιπα που είδε το θείο του να δολοφονεί τον πατέρα του, να αρπάζει το θρόνο και να παντρεύεται τη μητέρα του, μέσα από τη σκληρή ζωή στα άγονα ισλανδικά τοπία της εποχής των Βίκινγκς
Μια ιστορία που προσπαθεί να ενώσει τον Άμλετ, τον Θορ και τους Βίκινγκς, με επίκεντρο την εκδίκηση, την οικογένεια, την τιμή, τη δύναμη και την αγάπη. Από τα άγονα και αφιλόξενα τοπία της Σκανδιναβίας ξετυλίγεται το κουβάρι μιας όχι και τόσο πρωτότυπης ιστορίας εκδίκησης, που ξεκινά με συγκεκριμένο σκοπό και καταλήγει σε κάτι πολύ διαφορετικό, επιφυλάσσοντας ένα ενδιαφέρον plot twist στην πορεία. Ωραία σκηνοθετημένο, με ικανοποιητικές ερμηνείες από ένα στιβαρό καστ, και κάποιες παραδοσιακές, σκανδιναβικές σκηνές μάχης και το αναγκαίο, αν και μάλλον παράταιρο, παράπλευρο love story. Ευχάριστο, ενίοτε συναρπαστικό, άλλοτε μοιραία προβλέψιμο, στο σύνολο, μια περιπέτεια που δεν εντυπωσιάζει, αλλά πετυχαίνει αυτά που θέλει μάλλον αβίαστα.
Vortex του Gaspar Noé
Δράμα, 2 ώρες 22 λεπτά
Με τους: Dario Argento, Françoise Lebrun, Alex Lutz
Ενα ηλικιωμένο ζευγάρι παλεύει με την άνοια ενώ ζουν τις τελευταίες τους στιγμές
Ο Γκασπάρ Νοέ είναι διαβόητος για τις προκλητικές, ωμές, γεμάτες δράση, βία και σεξ ταινίες του, όπως Μη Αναστρέψιμος, Love και Climax. O Dario Argento είναι ένας σκηνοθέτης γνωστός για τις πρωτοποριακές και επίσης προκλητικές, για την εποχή, ταινίες θρίλερ εδώ και αρκετές δεκαετίες (Suspiria). Εδώ, πρωταγωνιστεί για πρώτη φορά σε ταινία. Τι περιμένουμε από αυτή τη συνεργασία; Σίγουρα όχι ένα αργό, σοβαρό κοινωνικό δράμα, πολύ μακριά από την πεπατημένη αμφοτέρων. Πρωτοποριακό σκηνοθετικά ναι, με διάφορες τεχνικές δοκιμές και πειράματα στα οποία μας έχει συνηθίσει ο Νοέ, αλλά όλα τα υπόλοιπα λείπουν, εδώ έχουμε μια ιστορία δύο ηλικιωμένων που αργοσβήνουν προσπαθώντας να διατηρήσουν μια στοιχειώδη σωματική και πνευματική ισορροπία και αξιοπρέπεια. Η προσέγγιση είναι βαριά αλλά ενδιαφέρουσα, η σκηνοθεσία πολύ καλή, αλλά σίγουρα όχι αυτό που περιμέναμε. Το αποτέλεσμα είναι μια ρεαλιστική, αξιόλογη ταινία, η οποία όμως είναι πολύ βαριά, πολύ αργή και δύσκολη στην παρακολούθηση.