Πριν από λίγες μέρες, βρήκα στην βιβλιοθήκη του δωματίου μου ένα βιβλίο που είχα διαβάσει για πρώτη φορά όταν ήμουν 10 χρονών περίπου. Μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση γιατί ήρωας του μυθιστορήματος ήταν ένα μικρό αγόρι και νόμιζα ότι θα μπορούσα να ταυτιστώ μαζί του. Βέβαια, αυτή η ταύτιση δεν έγινε ποτέ και αυτό επειδή ο μικρός Όλιβερ Τουίστ είναι ένα παιδί που πέρασε τόσα δεινά και βάσανα που το παιδικό μυαλό μου ήταν αδιανόητο να κατανοήσει, πόσο μάλλον να ταυτιστεί με όλα αυτά.
Ο “Όλιβερ Τουίστ”, είναι το δεύτερο μυθιστόρημα που έγραψε ο Κάρολος Ντίκενς, εκδόθηκε το 1838 και είναι το πρώτο μυθιστόρημα που γράφτηκε στην αγγλική γλώσσα έχοντας ως πρωταγωνιστή ένα παιδί. Στην Ελλάδα έχει κυκλοφορήσει από πολλές εκδόσεις, Πατάκη, Μίνωας, Άγκυρα και άλλες, αλλά η πρώτη εξ αυτών ανήκει στις εκδόσεις Γκοβόστης το 1985.
Ο μικρός Όλιβερ, γεννήθηκε μια νύχτα σε άσυλο και η μητέρα του, που δεν ήξερε κανείς από που ερχόταν, ξεψύχησε αφού φίλησε το νεογέννητο. Τους πρώτους μήνες τις ζωής του τις πέρασε σε αυτό το άσυλο και έπειτα στάλθηκε στο σπίτι τις άσπλαχνης κυρίας Μαν, η οποία έπαιρνε χρήματα από τον Δήμο για να μεγαλώνει τα ορφανά. Η ζωή του εκεί ήταν άθλια καθώς το φαγητό δεν επαρκούσε να γεμίσει πλήρως το μικρό του στομαχάκι και τα ρούχα που φορούσε ήταν κυρίως κουρέλια. Μόλις έκλεισε τα εννέα του χρόνια, οι σύμβουλοι αποφάσισαν ότι ο Όλιβερ έπρεπε να αρχίζει να εργάζεται. Μία όμως μέρα ο μικρός μας φίλος αποφάσισε να ζητήσει επιπλέον φαγητό -τόλμησε και είχε τέτοια απαίτηση- και έτσι τον έδιωξαν από το άσυλο ως “ταραχοποιό”. Εκεί λοιπόν αρχίζουν οι περιπέτειες του ήρωά μας. Πώς έπεσε στα χέρια μιας συμμορίας κλεφτών; πώς γνώρισε τον συμπονετικό κύριο Μπράνλοου; πως γνώρισε την αξιαγάπητη Ρόουζ; Πώς άντεξε τόσα βάσανα και ξύλο μια αθώα παιδική ψυχή;
Ο Κάρολος Ντίκενς είχε γράψει κάποτε “Με τις περιπέτειες και τη δυστυχισμένη ζωή του μικρού Όλιβερ θέλησα ν’ αποδείξω, ότι το πνεύμα του καλού καταφέρνει πάντα να υπερνικά κάθε αντίξοη περίσταση και τελικά να θριαμβεύει“. Τελικά αυτό που επιδίωξε ο μεγάλος αυτός συγγραφέας το κατάφερε, δημιουργώντας ένα έργο γεμάτο περιπέτεια, ειλικρίνεια και ανθρωπιά.