Έχουν περάσει περίπου δύο χρόνια από τις δηλώσεις της Agyness Deyn ότι θα άφηνε το μόντελινγκ για κάποιο χρονικό διάστημα, αφού ήθελε να κάνει και άλλα πράγματα στη ζωή της.
Φωνές από τον κόσμο της μόδας σχολίασαν ότι εκείνη ήταν η εποχή που μεσουρανούσε, το πρόσωπο της βρισκόταν παντού, ήταν σούπερ αναγνωρίσιμη και όλοι έλεγαν πόσο λάθος μια τέτοια απόφαση είναι. Άλλωστε είναι γνωστό πόσο σύντομη είναι η καριέρα ενός μοντέλου και οι περισσότερες κοπέλες προσπαθούν να επιμηκύνουν το χρόνο παραμονής τους στο χώρο, όχι να αποσυρθούν στο απόγειο της καριέρας τους.
Παρόλα αυτά, η Agyness δεν έμεινε άπραγη, έτσι κι αλλιώς δεν υπήρξε ποτέ ο τύπος του κλασσικού μοντέλου, πιο πολύ ένα πανκ κορίτσι που έτυχε να ανακαλυφθεί χωρίς ποτέ όμως να δεσμευτεί ότι θα χάσει τις αγαπημένες της συνήθειες για να περπατήσει σε ένα διάδρομο ακόμα κι αν της έταζαν τα πιο όμορφα ψηλοτάκουνα. Τραγουδάει δίπλα στους five o’ clock heroes, σχεδιάζει ρούχα για τη Uniqlo (2010) μαζί με την αδερφή της, δανείζει τη φωνή της στην εισαγωγή του “We found love” της Riri, εμφανίζεται σε ταινίες όπως “Clash of the Titans” αλλά και στο πολυπόθητο West End, προκαλεί με το ξυρισμένο κεφάλι της και παράλληλα βολτάρει με τον αγαπημένο της.
Έχοντας αποδείξει λοιπόν, ότι το καλλιτεχνικό της πάει, δοκιμάζει μια μια ακόμη φορά την τύχη της πρωταγωνιστώντας στην ταινία Sunset Song (1932), στο πλευρό του Peter Mullan και σε σκηνοθεσία Terence Davies. Ξέχνα την Aggy που ήξερες και καλωσόρισε την Chris. Βγάλε από το μυαλό σου τις διαφημίσεις της Μadame και προετοιμάσου να την απολαύσεις σε ρόλο σκωτσέζας την εποχή του Πρώτου Παγκόσμιου.
The girl can do everything, always with style!