Εσύ αφήνεις καθόλου ελεύθερο χρόνο στον εαυτό σου? Και φυσικά δεν εννοώ εκείνες τις μέρες που βουλιάζεις στον καναπέ κρατώντας στο ένα χέρι το κινητό και στο άλλο τα σνακ, ενώ παράλληλα βυθίζεσαι στο ατελείωτο τίποτα. Μιλώ για εκείνες τις μέρες που έχουμε ανάγκη τη μοναξιά, εκείνες τις μέρες που η περισυλλογή φαντάζει ανάγκη και πολυτέλεια. Όμορφες στιγμές, όμορφοι άνθρωποι (τα έχουμε ξαναπεί αυτά) όμως είναι και εκείνες οι στιγμές που έχουμε ανεπτυγμένο το αίσθημα της προσωπικής αυτοσυντήρησης.
Στιγμές απόλυτης γλυκιάς μοναξιάς. Ανεκτίμητες, με άλλοτε μια γερή δόση χαλάρωσης και άλλοτε δημιουργικότητας, αναλόγως τις πινελιές που επιλέγουμε να δίνουμε. Είναι απόλυτα φυσιολογικό να αγαπάμε τη συναναστροφή με άλλα πρόσωπα, λόγω της ανθρώπινης υπόστασής μας. Όμως, υπάρχει και εκείνο το πνευματικό και διαφορετικό κομμάτι του εαυτού μας , που δεν μπορούμε να μοιραστούμε (και δεν θέλουμε), ένα εσωτερικό σημείο συνάντησής μας με το διαφορετικό ‘’εγώ’’ μας.
Ως διαφορετικές και μοναδικές υπάρξεις, διαφέρουμε και διαφοροποιούμαστε από τους ομοίους μας. Έτσι, υπάρχει μεγάλη ποικιλία χαρακτήρων και προτιμήσεων, κάθε κατηγορίας. Ως συντροφικοί, προσαρμοζόμαστε στην καθημερινότητα και στις προτιμήσεις των άλλων, όπως και εκείνοι σε εμάς. Στη δουλειά, στην παρέα, στην διασκέδαση κλπ. Ως μοναχικοί όμως, έχουμε έμφυτη την ανάγκη της έκφρασης και δεν είναι καθόλου αφύσικο, είναι πηγαίο. Είναι ανάγκη και εμείς οφείλουμε να υπακούσουμε. Όπως η πείνα προστάζει το σώμα να τραφεί, έτσι και η ανάγκη του να ‘’είμαι εγώ’’ προστάζει να αποστασιοποιηθώ όσο θέλω και να κάνω ότι θελήσω να κάνω . Οι ανάγκες μας μπορεί να σχετίζονται με οποιαδήποτε ασχολία-χόμπι, δουλειά ή καλοπέραση (σε φάση δενκανωτίποτα).
Όπως όλοι καταλαβαίνουμε, δεν πρόκειται για την πραγματική υπόσταση της μοναξιάς, όπου βρισκόμαστε στο περιθώρια είτε εκούσια, είτε ακούσια. Πρόκειται για κάτι δεδομένο, φυσικό και ανθρώπινο. Η περισυλλογή, δεν είναι απαραίτητα η κατάσταση όπου βρίσκεσαι στο σπίτι και αρχίζεις να σκέφτεσαι πως θα γίνεις καλύτερος, πως θα κερδίσεις χρήματα, πως θα γίνεις αρεστός και πετυχημένος και άλλα πολλά περίπλοκα και ενοχικά σενάρια αυτοβελτίωσης. Η περισυλλογή είναι η αυτοσυγκράτηση και ο επαναπροσδιορισμός του εαυτού σου με την πιο απλή έννοια. Είναι η υπενθύμιση της προσωπικότητάς σου.
Πολλές φορές χάνουμε τον εαυτό μας, λόγω της καθημερινής συναναστροφής με πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες, οι οποίοι προστάζουν επικοινωνία και οι συνθήκες αρμονία. Οι άγραφοι ‘’κανόνες συμπεριφοράς’’ μας μετέτρεψαν σε πιόνια ιδεατού παιχνιδιού, με αντίπαλο τον ίδιο μας τον εαυτό και τρόπαιο την αναγνώριση του περίγυρου. Εμμ, άσε με να σκεφτώ λίγο αυτό που έγραψα….ΟΧΙ!. Όταν κλείνει η πόρτα, όλα αυτά οφείλεις να τα αφήνεις πίσω σου και να κάνεις ότι σε ευχαριστεί. Γιατί όταν κλείνει η πόρτα, μένεις εσύ και ο εαυτός σου, σε μια μοναχική κατάσταση όπου, αν βρεθείς να υποκρίνεσαι, θα παγιδευτείς και θα παλεύεις με τους ανύπαρκτους δαίμονές σου. Αν πάλι, παραδοθείς στον εαυτό σου θα δημιουργήσεις μια πανέμορφη ισορροπία.
Τελικά τη φοβάσαι αυτή τη μοναξιά που σου περιγράφω?