Ακόμη μια απονομή, η 89η των σημαντικότερων κινηματογραφικών βραβείων πέρασε στην ιστορία την περασμένη Κυριακή. Μια απονομή που θα μείνει στην ιστορία για πολλούς λόγους, από τις πολυάριθμες αναφορές στον Ντόναλντ Τραμπ μέχρι την απίστευτη γκάφα με το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.
Με παρουσιαστή τον κωμικό Jimmy Kimmel, πολύ μεγαλύτερη ποικιλομορφία στις υποψηφιότητες συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια, και την κλιμακούμενη κόντρα μεταξύ του Χόλιγουντ και του ρατσιστή νέου προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, η Ακαδημία ήταν έτοιμη να… κλείσει στόματα, παρουσιάζοντας μια φαντασμαγορική τελετή, που χαρακτηρίστηκε για άλλη μια φορά από άφθονο δηλητηριώδες χιούμορ και μια νοσταλγική διάθεση επιστροφής στις ρίζες.
Ας τα πάρουμε με τη σειρά όμως. Μετά το κλασικό κόκκινο χαλί, όπου έλαμψαν οι αστέρες με τις εντυπωσιακές εμφανίσεις τους, ο Justin Timberlake άνοιξε την αυλαία παρουσιάζοντας το υποψήφιο για Όσκαρ τραγούδι του «Can’t stop the feeling». Σειρά πήρε ο Jimmy Kimmel, ένας παρουσιαστής που αφού πρώτα έκανε το δικό του έργο πιο δύσκολο απ΄ ότι πραγματικά ήταν, στη συνέχεια βάλθηκε να το φέρει εις πέρας.
Και το λέμε αυτό, γιατί στην αρχή της τελετής ο 50χρονος κωμικός έπεσε σε μια τυπική παγίδα τέτοιων εκδηλώσεων, προσπαθώντας διαρκώς να φανεί αστείος ακόμη κι όταν φαινόταν πως δεν είχε την ανάλογη έμπνευση. Εκτός από τον Τραμπ, που βρέθηκε με διάφορους τρόπους στο στόχαστρο του παρουσιαστή και όχι μόνο, θύμα της καλοπροαίρετης, αυτή τη φορά, σατιρικής διάθεσης του Kimmel «έπεσε» και ο παλιός του φίλος Matt Damon. Όσο περνούσε ο χρόνος, ωστόσο, ο Kimmel έδειξε να βρίσκει τα πατήματά του, να παρεμβαίνει μόνο όταν χρειάζεται και στο τέλος παρέδωσε σεμινάρια ψύχραιμης αντιμετώπισης με τον τρόπο που χειρίστηκε τα όσα.. εκτός σεναρίου συνέβησαν.
Κάπως έτσι, η τελετή κυλούσε ήσυχα, με νοσταλγική διάθεση, ωραίες παρουσίες, εμφανίσεις και τραγούδια και αναμενόμενους νικητές. Το La La Land, γενικό φαβορί των βραβείων, κέρδισε 6 Όσκαρ, μεταξύ των οποίων αυτά του Α΄ Γυναικείου Ρόλου για την Emma Stone και της Καλύτερης Σκηνοθεσίας για τον 32χρονο Damien Chazelle, που έσπασε ρεκόρ 86 ετών (!), όντας πλέον ο νεότερος νικητής στη συγκεκριμένη κατηγορία.
Ο Mahershala Ali, ο πρώτος μουσουλμάνος ηθοποιός που κέρδισε Όσκαρ
Ταυτόχρονα, οι δυο ταινίες-σημαίες της διαφορετικότητας, Moonlight και Fences, στις οποίες δε συμμετείχε πρακτικά κανένας λευκός, μάζευαν σημαντικά βραβεία όπως Διασκευασμένου Σεναρίου και Β΄ Ανδρικού Ρόλου (το πρώτο) και Β΄ Γυναικείου (το δεύτερο). Από κοντά και το Manchester by the Sea, με τον Casey Affleck να κερδίζει το Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου και το σκηνοθέτη-σεναριογράφο Kenneth Lonergan αυτό του Πρωτότυπου Σεναρίου.
Στην κατηγορία Ξενόγλωσσης Ταινίας, άλλωστε, η Ακαδημία έστειλε ακόμη ένα μήνυμα στον Τραμπ, βραβεύοντας το ιρανικής προέλευσης The Salesman (το Ιράν ανήκει στις χώρες από τις οποίες απαγορεύεται η μετανάστευση στις ΗΠΑ σύμφωνα με το διάταγμα Τραμπ).
Και τότε, μες στα άγρια χαράματα ώρα Ελλάδας, έρχεται η στιγμή για την οποία θα θυμόμαστε όλοι τα φετινά Όσκαρ. Δύο ιερά τέρατα του παγκόσμιου σινεμά, ο Warren Beatty και η Faye Dunaway, παρουσιάζουν το τελευταίο και σημαντικότερο βραβείο, την Καλύτερη Ταινία. 50 χρόνια πριν, οι δυο τους μας συστήθηκαν ως Μπόνι και Κλάιντ, στη θρυλική ομώνυμη ταινία, με την ατάκα «We rob banks». Την περασμένη Κυριακή, πάντως, έκλεψαν, άθελά τους, την παράσταση.
«La La Land» ανακοινώνει η Dunaway, «νίκησε το φαβορί» σκεφτόμαστε όλοι, οι συντελεστές της ταινίας ανεβαίνουν να παραλάβουν το 7ο Όσκαρ για την ταινία, ξεκινούν να εκφωνούν τους λόγους τους και η βραδιά φτάνει στο τέλος της. Ή μήπως όχι; Σ΄ ένα άνευ προηγουμένου μπέρδεμα, ο ίδιος ο παραγωγός της «νικήτριας» ταινίας μας ενημερώνει πως έγινε λάθος, νικητής είναι το Moonlight. Επικρατούν μοναδικές στιγμές, ο Jimmy Kimmel προσπαθεί να το σώσει, τα βραβεία αλλάζουν χέρια. Ούτε στο… Χόλιγουντ τέτοια εξέλιξη.
Η παράξενη ανακοίνωση του φετινού μεγάλου νικητή
Τι κρατάμε από τα βραβεία, εκτός από το απίστευτο αυτό συμβάν στο φινάλε;
- Για τρίτη φορά τα τέσσερα τελευταία χρόνια (12 Χρόνια Σκλάβος (2013), Spotlight (2015)), η Ακαδημία αποφάσισε να δώσει το ανώτερο βραβείο της όχι στην πιο διασκεδαστική και ποιοτικότερη ταινία της χρονιάς, αλλά σ΄ αυτή με το πιο ισχυρό κοινωνικό μήνυμα.
- Το La La Land θα μείνει στην ιστορία ως μια άκρως επιτυχημένη ταινία, που ανταγωνίστηκε αρκετά ιστορικά ρεκόρ, αλλά η φρενίτιδα που αναπτύχθηκε γύρω της ήταν μάλλον υπερβολική, και η οσκαρική της «ήττα» (αν μπορεί βέβαια να θεωρηθεί ήττα το να κερδίζεις “μόνο” 6 Όσκαρ) το απέδειξε περίτρανα.
- Τα Όσκαρ αποκτούν όλο και εντονότερη πολιτική χροιά, στις υποψηφιότητες, στην επιλογή των νικητών, στις δηλώσεις τους, στα σχόλια των παρουσιαστών, στο πρόγραμμα της απονομής. Δεν είμαστε αυτοί που θα κρίνουμε αν είναι σωστό ή λάθος αυτό, αλλά είναι μια πραγματικότητα. Και με τον… αγαπημένο του Χόλιγουντ Ντόναλντ Τραμπ να έχει ακόμα 4 χρόνια (τουλάχιστον) στο Λευκό Οίκο, η τάση αυτή μάλλον δε θα σταματήσει σύντομα…
https://www.youtube.com/watch?v=s91tcAh_XF8
