Η Σχιζοφρένεια αποτελεί μια από τις πιο ιδιαίτερες και πολύπλοκες ψυχικές ασθένειες, με πληθώρα ερωτημάτων, τα οποία ταλανίζουν τους επιστήμονες, εδώ και αρκετές δεκαετίες. Η πλειονότητα της κοινής γνώμης, θεωρεί πως οι πάσχοντες από σχιζοφρένεια, είναι συνήθως επικίνδυνα άτομα, καταλήγουν σε στυγνούς δολοφόνους και διάφορες άλλες πεποιθήσεις, που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Για αυτό, ευθύνεται η ουσιαστική έλλειψη γνώσεων γύρω από την πάθηση αυτή, διαμορφώνοντας στερεότυπα και προκαταλήψεις, με σαθρά θεμέλια. Τι πραγματικά είναι, όμως, η σχιζοφρένεια;
Ο όρος σχιζοφρένεια, χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το έτος 1911 από τον Eugen Bleuler, έναν Ελβετό ψυχίατρο, ο οποίος βασίστηκε στον Kraepelin, έναν Γερμανό ψυχίατρο, που ξεκίνησε να αναφέρεται στην σχιζοφρένεια με τον όρο <<πρώιμη άνοια>>, κατηγοριοποιώντας μια ομάδα νοσημάτων με στοιχεία νοητικής και γνωστικής έκπτωσης, τα οποία εκδηλώνονταν σε νεαρή ηλικία. Ουσιαστικά η σχιζοφρένεια, πρόκειται για ένα σύμπλεγμα διαταραχών, το οποίο επηρεάζει την σκέψη, τη συμπεριφορά, καθώς και την αντίληψη του έξω κόσμου. Υπάρχουν πολλοί μύθοι, οι οποίοι πλαισιώνουν την νόσο αυτή, και σίγουρα ήρθε η ώρα να τους αποδομήσουμε έναν προς έναν.
ΜΥΘΟΣ 1: Οι σχιζοφρενείς καταλήγουν σε ψυχρούς δολοφόνους.
Η αλήθεια είναι πως, τα άτομα που νοσούν από σχιζοφρένεια, παρουσιάζουν βίαιες συμπεριφορές, σε λίγο πιο αυξημένο ποσοστό, σε σύγκριση με τον <<τυπικό>> και <<υγιή>> πληθυσμό. Γενικά, οι ασθενείς από μια ψυχική ασθένεια, δεν εκδηλώνουν περιστατικά βίας, προς άλλα άτομα, παρά μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις, αφού πιο συχνό φαινόμενο αποτελεί ο αυτοτραυματισμός τους κατά τα ψυχωτικά επεισόδια. Βέβαια, με την λήψη κατάλληλης αγωγής, αλλά και την στήριξη σε συνδυασμό με την αποδοχή τους, από τον περίγυρό τους, οι καταστάσεις αυτές αντιμετωπίζονται σε μεγάλο βαθμό.
ΜΥΘΟΣ 2: Η σχιζοφρένεια προκαλείται από μάγια και κακά πνεύματα.
Οφείλουμε να ομολογήσουμε πως αυτό είναι μια προκατάληψη, την οποία όλοι μας έχουμε ακούσει τουλάχιστον μια φορά στην ζωή μας. Στην πραγματικότητα, η ανάπτυξη σχιζοφρένειας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με κληρονομικούς, αλλά και περιβαλλοντικούς παράγοντες, αφού η επίδραση των γονιδίων στα χαρακτηριστικά και στην γενικότερη εικόνα μας, είναι πλέον αναγνωρισμένη. Ωστόσο, δεν ευθύνονται μόνο τα γονίδια για την εκδήλωση σχιζοφρένειας, αφού σύμφωνα με μελέτες, προγεννητικοί και περιγεννητικοί παράγοντες, όπως επιπλοκές κατά τον τοκετό, είναι εξίσου σημαντικοί για την εκδήλωση μιας ψυχικής νόσου, όπως άλλωστε είναι και η σχιζοφρένεια.
ΜΥΘΟΣ 3: Τα άτομα με σχιζοφρένεια, εμφανίζουν και νοητική στέρηση.
Άλλος ένας μύθος, ο οποίος επιβάλλεται να καταρριφθεί. Η σχιζοφρένεια και η νοητική υστέρηση είναι δύο εντελώς διαφορετικές παθήσεις ή καλύτερα καταστάσεις, οι οποίες ναι, δεν αποκλείεται να συνυπάρχουν, χωρίς όμως αυτό, να συμβαίνει στο 100% των περιπτώσεων. Βέβαια, οι πάσχοντες από σχιζοφρένεια, εμφανίζουν έκπτωση στις γνωστικές λειτουργίες, όπως η μνήμη, ο λόγος, η προσοχή και οι εκτελεστικές λειτουργίες. Ας μην ξεχνάμε, πως η κάθε ασθένεια, παρουσιάζει ποικιλομορφία συμπτωμάτων, κάτι που επιτρέπει των συνδυασμό τους, προβάλλοντας την διαφορετικότητα κάθε περίπτωσης.
ΜΥΘΟΣ 4: Τα άτομα με σχιζοφρένεια, είναι ανίκανα να εργαστούν.
Πόσο λάθος είναι η πεποίθηση, πως οι νοσούντες από σχιζοφρένεια δεν έχουν θέση στους εργασιακούς χώρους. Με τις κατάλληλες θεραπευτικές μεθόδους, αυτοί οι άνθρωποι, έχουν την δυνατότητα να απολαύσουν τις δραστηριότητες , που δίνονται σε όλα τα άτομα. Αποτελέσματα μελετών, αναφέρουν μάλιστα, πως η συναναστροφή τους με υγιείς ανθρώπους, συμβάλλει στην βελτίωση της ψυχικής τους υγείας, αλλά και την ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων. Όλοι αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, τη δύναμη της επαφής με τον περίγυρό μας.
Η σχιζοφρένεια αποτελεί μια ψυχική νόσο, η οποία πλήττει σημαντική μερίδα του παγκόσμιου πληθυσμού, σε συνδυασμό βέβαια με τον ρατσισμό και τις προκαταλήψεις, που πλαισιώνουν αυτή την ασθένεια, και κατ’ επέκταση και τους πάσχοντες. Πολλοί μύθοι κυριαρχούν πλέον στο κοινωνικό περιβάλλον, γύρω από την σχιζοφρένεια, μερικούς από τους οποίους, καταρρίψαμε παραπάνω. Προκειμένου όμως, να αλλάξει η αντιμετώπισή τους από το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο και την παγκόσμια κοινότητα, επιβάλλεται η απόκτηση ορθής εκπαίδευσης και κυρίως παιδείας, από όλους μας.
