Μια ομάδα διακεκριμένων αμερικανών κριτικών στη δεκαετία του ΄70 έθεσε τα 25 χρόνια ως «ελάχιστο όριο για να κριθεί η αξία μιας ταινίας στο πέρασμα του χρόνου». Απ΄ όλες τις ταινίες που πιάνουν φέτος το όριο αυτό (κυκλοφόρησαν, δηλαδή, το 1991), δεν υπάρχει πιο ποιοτική, κλασική, διαχρονική και ανεπανάληπτη από το αριστούργημα του Jonathan Demme.
Η Σιωπή των Αμνών (1991)
Ψυχολογικό θρίλερ, 117 λεπτά
Σκηνοθεσία: Jonathan Demme
Σενάριο: Ted Tally
Πρωταγωνιστούν: Anthony Hopkins, Jodie Foster, Scott Glenn, Ted Levine
Η ιστορία του πανέξυπνου ψυχίατρου και κατόπιν έγκλειστου ψυχωτικού κανίβαλου Χάνιμπαλ Λέκτερ (Χόπκινς) είναι δημιούργημα του Αμερικανού συγγραφέα Thomas Harris, που χρησιμοποίησε τον εν λόγω χαρακτήρα σε 4 από τα 5 βιβλία που έγραψε, ένα εκ των οποίων και η Σιωπή των Αμνών. Η ιστορία αυτή έχει μεταφερθεί και χρησιμοποιηθεί ως πηγή έμπνευσης πολλές φορές τόσο στη μεγάλη όσο και στη μικρή οθόνη, αλλά καμία απ΄ αυτές τις μεταφορές δε μπορεί ούτε γι΄ αστείο να συγκριθεί με την ταινία αυτή.
Στην Σιωπή των Αμνών ο Χάνιμπαλ είναι ήδη έγκλειστος σε ψυχιατρική κλινική της Βαλτιμόρης μετά την εγκληματική δράση του και δέχεται ως επισκέπτη τη νεαρή δόκιμο του FBI Clarice Starling (Foster), στην προσπάθεια της τελευταίας να συλλάβει έναν άλλο ψυχοπαθή εγκληματία που αυτοαποκαλείται Buffalo Bill και ήταν παλιά ασθενής του Χάνιμπαλ. Αν και πρόθυμος, με τα κατάλληλα ανταλλάγματα, να τη βοηθήσει, ο Χάνιμπαλ αναπτύσσει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον γι΄ αυτήν και συχνά δοκιμάζει τις αντοχές της προσπαθώντας να την ψυχαναλύσει. Όσο το έργο πλησιάζει στο φινάλε, ο κλοιός σφίγγει γύρω απ΄ τον Buffalo Bill, τη στιγμή που η Clarice έρχεται αντιμέτωπη με φαντάσματα του παρελθόντος και ο Χάνιμπαλ αναπτύσσει ξανά εγκληματικές τάσεις.
Αν και τυπικά πρωταγωνίστρια και ηρωίδα του έργου είναι η Clarice, την παράσταση κλέβει ο Χάνιμπαλ. Οι σκηνές που έχουν μείνει στην ιστορία περιλαμβάνουν απαραίτητα τον μανιακό πρώην ψυχίατρο, είτε όταν διαπράττει τα αποτρόπαια εγκλήματά του είτε όταν δηλητηριάζει τ΄ αυτιά των θεατών με τις πανέξυπνα μακάβριες ατάκες του. Ακόμη κι αν η υπόθεση υποτίθεται ότι αφορά το κυνήγι ενός άλλου εγκληματία και ο Χάνιμπαλ εμπλέκεται μόνο έμμεσα σ΄ αυτήν, στην ουσία όλα κινούνται γύρω του.
Η ερμηνεία του μεγάλου Άντονι Χόπκινς στο ρόλο του Λέκτερ δεν περιγράφεται με λόγια, είναι απαραίτητο κάποιος να δει την ταινία για να συλλάβει πλήρως το μεγαλείο της. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως ο Χάνιμπαλ ψηφίστηκε ως ο μεγαλύτερος «κακός» της μεγάλης οθόνης από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου, το 2003.
Αν και ήδη βραβευμένη με Όσκαρ, από το 1988, η Jodie Foster παγίωσε οριστικά τη θέση της ως μια από τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της χάρη στην ερμηνεία της στο ρόλο της Clarice, αναδεικνύοντας την ηρωίδα της σε αντάξια του Χάνιμπαλ στη μνήμη του κοινού. Προφανώς και οι δύο πρωταγωνιστές κέρδισαν Όσκαρ για τις ερμηνείες τους, όπως κέρδισαν (δικαίως) και το σενάριο, η σκηνοθεσία του όχι και τόσο διακεκριμένου Jonathan Demme και η ταινία συνολικά. Αυτό κάνει τη Σιωπή των Αμνών την τρίτη και τελευταία μέχρι σήμερα ταινία που κέρδισε τα 5 μεγάλα βραβεία (Ταινία, Σκηνοθεσία, Σενάριο, Α΄ Ανδρικό και Γυναικείο) μετά το Συνέβη Μια Νύχτα (1934) και τη Φωλιά του Κούκου (1975).
Είκοσι πέντε χρόνια μετά την πρώτη προβολή της, δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη πως το πέρασμα του χρόνου έφθειρε τη φήμη και την επιτυχία της ταινίας. Αντίθετα, έχει αναδειχθεί παγκοσμίως ως μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών και ανέδειξε την ιστορία του Χάνιμπαλ ως σχεδόν εξίσου δημοφιλή με τον Δράκουλα, τον Φρανκενστάιν και άλλα διάσημα βιβλία που μεταφέρθηκαν στο σινεμά. Απόδειξη πως γυρίστηκε και (αποτυχημένο) σίκουελ, με τίτλο Χάνιμπαλ (2000), με τη Julianne Moore αντί της Foster. Ο Χάνιμπαλ Λέκτερ παραμένει τρομακτικός και εξακολουθεί να σημαδεύει τις σκέψεις των θεατών. Χωρίς να περιλαμβάνει ιδιαίτερα grotesque και αναίτια βίαιες σκηνές, η Σιωπή των Αμνών θεωρείται –και είναι- το καλύτερο θρίλερ της σύγχρονης εποχής.