Με το άνοιγμα των σχολείων, συνόδευσα ένα κοριτσάκι στο σχολείο του και άθελα μου άκουσα τη συζήτηση που είχαν δύο οκτάχρονα κοριτσάκια, όταν αντάμωσαν ξανά, μετά την καραντίνα. Προβληματίστηκα πολύ για όλο αυτό που βιώνουν και μόνο αν τα ακούσεις να μιλούν μεταξύ τους αντιλαμβάνεσαι την έκταση του προβλήματος.
–Κατερίνα, επιτέλους συναντηθήκαμε, σου έφτιαξα μια ζωγραφιά! Πέρασα υπέροχα τις γιορτές και ξέρεις κάτι, εμένα μου άρεσε πολύ αυτός ο κορονοϊός. Η μαμά μου δούλευε από το σπίτι και ήμασταν συνέχεια μαζί. Εσύ πως τα πέρασες; Έλα, πες!
–Όχι, εγώ δεν πέρασα καθόλου καλά, τον μισώ αυτόν τον κορονοϊό. Η μαμά μου είναι νοσοκόμα, Μαρία, και ερχόταν σπίτι μόνο για ύπνο. Άσε που αρρώστησε κι η γιαγιά μου και είναι ακόμα στο νοσοκομείο. Δεν θέλω να πεθάνει, θέλω να εξαφανιστεί αυτός ο ιός.
Με αφορμή τον διάλογο αυτών των κοριτσιών, καταλαβαίνουμε πως το κάθε παιδί βιώνει εντελώς διαφορετικά την όλη κατάσταση που δημιουργήθηκε με τον ιό και αντιδρά ανάλογα με τα όσα επικρατούν στο σπίτι του. Η Μαρία από τη μια πλευρά ήταν ενθουσιασμένη που ήταν η μαμά συνέχεια στο σπίτι, γιατί προφανώς την έβλεπε πολύ λίγες ώρες, πριν, λόγω δουλειάς και από την άλλη η Κατερίνα που δεν έβλεπε καθόλου την μαμά της, λόγω της κατάστασης και ήταν θυμωμένη και απελπισμένη. Πολλά παιδιά πάλι, βιώνουν τον ιό μόνο από αυτά που ακούν γύρω τους, από συζητήσεις ή από την τηλεόραση, γιατί οι γονείς τους συνέχιζαν να δουλεύουν και αυτά απλά απολάμβαναν περισσότερες ώρες παιχνίδι και ενθουσιάζονταν με την τεχνολογία και την τηλεργασία που τόσο ξαφνικά εισέβαλλε στη ζωή τους. Τα μεγαλύτερα παιδιά, κάποια προβληματίστηκαν σοβαρά για το μέλλον τους και την υγεία τους και κάποια άλλα απλά αδιαφόρησαν. Αυτός ο ιός, κατά την γνώμη μου, επηρέασε γενικότερα την ψυχολογία όλου του πληθυσμού, εκτός από την καταστροφή που υπέστη η οικονομία και η υγεία. Εμείς σαν γονείς, οφείλουμε να είμαστε δίπλα στα παιδιά μας και να ενδυναμώσουμε όσο μπορούμε την ψυχολογία των παιδιών μας.
Πως να αντιμετωπίσει ένας γονιός το παιδί του, με όλα αυτά που συμβαίνουν, για να ενδυναμώσει την ψυχολογία του:
- Να μην αναφέρει γεγονότα σοβαρά που έχουν προκληθεί από αυτόν τον ιό (π.χ. θανάτους συγγενών).
- Να αποφεύγει να κάνει συζητήσεις αυτού του περιεχομένου ή να ακούει ειδήσεις και ανακοινώσεις νέων μέτρων μαζί του.
- Να το εκπαιδεύει για να μπορεί να προστατευτεί από τον ιό (σωστό πλύσιμο χεριών, χρήση μάσκας και αντισηπτικού), εξηγώντας του πως αν τα κάνουμε όλοι σωστά, θα επανέλθουμε πιο γρήγορα στην κανονικότητα.
- Να κανονίζει συχνές επαφές μέσω skype ή viber με αγαπημένα του πρόσωπα, φίλους, συγγενείς.
- Να το ρωτά για τις σκέψεις και τους προβληματισμούς που προκύπτουν και όσο μπορεί να του λύνει απορίες που τυχόν θα προκύψουν.
- Να του επιβεβαιώνει καθημερινά πως θα είναι πάντα δίπλα του και θα το φροντίζει, με μια αγκαλιά, ένα φιλί, ένα σ’ αγαπώ.
Είναι δύσκολο για όλους μας όλο αυτό που βιώνουμε και δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Για να μπορέσουμε όμως να συνεχίσουμε και να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο, όχι μόνο για μας αλλά και για τα παιδιά μας, πρέπει να φανούμε δυνατοί. Να είμαστε υπεύθυνοι, συνεργάσιμοι και δίπλα στις αθώες παιδικές ψυχούλες, για να τις βοηθήσουμε να ξεπεράσουν τα εμπόδια που εμφανίστηκαν από το πουθενά στο ταξίδι της ζωής τους.
Με αγάπη προς τους γονείς & τα παιδιά
4 Comments
Ανώνυμος
Καταπληκτικο κ επικαιρο αρθρο!!
Κωνσταντίνος
Υπέροχο άρθρο το οποίο δείχνει τα θετικά, αλλά και τα αρνητικά που έχει φέρει αυτή η πανδημία σε όλο το κόσμο!!!
Άγνωστος
Ένα πολύ ωραίο και επίκαιρο άρθρο που μας βοηθάει να κατανοήσουμε πως τα παιδιά βιώνουν αυτην την κατάσταση που περνάμε όλο αυτό το διάστημα μέσα από τα δικά τους ματιά και πως μπορούμε εμείς να τα στηρίξουμε!
Αγγελική
Πολύ ωραίο το άρθρο σας! Πολύ χρήσιμο και για τους γονείς και για τους εκπαιδευτικούς!