Μια πολύ… βρετανική ταινία κυκλοφορεί αυτό το διάστημα στους κινηματογράφους. Θέμα της, μια άγνωστη στο ευρύ κοινό, αλλά πολύ σημαντική επιχείρηση παραπληροφόρησης και παραπλάνησης του εχθρού, την οποία σκέφτηκαν και υλοποίησαν οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ταινία εισχωρεί στα… άδυτα της υπηρεσίας η οποία οργάνωσε το σχέδιο και προσπαθεί να εξετάσει τους χαρακτήρες, τις συνθήκες και τα εμπόδια που συνάντησαν.
Επιχείρηση Κιμάς (Operation Mincemeat, 2021)
Πολεμικό δράμα εποχής, 125΄
Σκηνοθεσία: John Madden
Σενάριο: Michelle Ashford
Πρωταγωνιστούν: Colin Firth, Matthew Macfadyen, Kelly Macdonald
Η βρετανική υπηρεσία αντικατασκοπίας καταστρώνει ένα ευφάνταστο σχέδιο, με σημείο αναφοράς ένα άγνωστης ταυτότητας πτώμα, προκειμένου οι Ναζί να πειστούν ότι η εισβολή των Συμμάχων στη Μεσόγειο πρόκειται να γίνει στην Ελλάδα και όχι στη Σικελία
Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε τόσες ιστορίες, τόσο περίπλοκες και τόσο εξωπραγματικές, σε σημείο που έχουν γυριστεί χιλιάδες ταινίες με αυτόν στο επίκεντρο και πάλι υπάρχουν πολλές αξιοσημείωτες πτυχές του που δεν έχουν μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη. Για την επιχείρηση με την οποία ασχολείται αυτή η ταινία, για παράδειγμα, ελάχιστοι γνωρίζουν και ακόμα λιγότεροι την έχουν μελετήσει σε βάθος. Οι ιστορίες κατασκοπείας και παραπλάνησης, πίσω από τα πεδία των μαχών και τα κέντρα αποφάσεων, αποτελούν πάντα από τις πιο μυστηριώδεις πλευρές ενός πολέμου. Η Επιχείρηση Κιμάς (αλήθεια, ποιος διάλεξε αυτό το άθλιο όνομα) υπήρξε καίριας και αποφασιστικής σημασίας για την έκβαση του πολέμου, και δικαίως απέκτησε τη δική της ταινία.
Το σενάριο περιγράφει την επιχείρηση βήμα – βήμα, από τη σύλληψη μέχρι το αποτέλεσμα, εστιάζοντας ταυτόχρονα στους χαρακτήρες και την προσωπική ζωή των ανθρώπων που την εκτέλεσαν. Δύο πολύ διαφορετικοί άνθρωποι, ο καθένας με τις δικές του ανησυχίες, οικογενειακά μυστικά και κίνητρα για τη συμμετοχή του, βρίσκονται σε κυρίαρχη θέση. Ο τυπικά επικεφαλής της όλης υπόθεσης δεν πιστεύει στην επιτυχία της και θεωρεί την (τότε σύμμαχο της Δύσης) Σοβιετική Ένωση μεγαλύτερη απειλή από τους Ναζί. Τέλος, εν δυνάμει “πέτρα του σκανδάλου” εμφανίζεται, άθελά της, μια γραμματέας που συμμετέχει στην επιχείρηση, καθώς οι συγκυρίες θα τη φέρουν κοντά στον (παντρεμένο) εμπνευστή του σχεδίου, με το περιβάλλον τους να υποπτεύεται πως κάτι περισσότερο συμβαίνει από μια απλή φιλική συνεργασία.
Αυτή η εμβάθυνση της πλοκής στους κεντρικούς χαρακτήρες δε σημαίνει, φυσικά, ότι δεν αναλύεται επαρκώς η ίδια η επιχείρηση και ο δρόμος από τη σύλληψη της ιδέας μέχρι το λεπτομερή σχεδιασμό, την υλοποίηση και το αποτέλεσμα. Επρόκειτο, εξάλλου, για μια ευφάνταστη και πολυδιάστατη έμπνευση, με στόχο τον αποπροσανατολισμό της ναζιστικής ηγεσίας ως προς τον στόχο των Συμμάχων το καλοκαίρι του 1943. Παρακολουθούμε βήμα βήμα την πορεία του σχεδίου, ξετυλίγοντας έτσι το κουβάρι μιας ιστορίας με κατασκόπους, διπλωμάτες, ουδέτερα κράτη, ακόμα και Γερμανούς αντιχιτλερικούς, με κάθε κομμάτι του παζλ να είναι ιδιαίτερα κρίσιμο και να απαιτεί προσεκτικό χειρισμό και έμφαση στη λεπτομέρεια, ώστε να μην καταρρεύσει ολόκληρο το οικοδόμημα.
Ας μιλήσουμε, τέλος, και για το περιτύλιγμα. Μια κλασική ατμόσφαιρα εποχής, από τα κοστούμια, τους διαλόγους, τη μουσική, η οποία προσπαθεί να ταξιδέψει το θεατή στην εμπόλεμη Ευρώπη του 1943 και να του μεταφέρει την αγωνία και την αβεβαιότητα των κινήσεων των πρωταγωνιστών. Εγχείρημα κάπως δύσκολο, καθώς όλοι γνωρίζουμε το τέλος της ιστορίας, ωστόσο αρκούντως πετυχημένο, και σε αυτό βοηθάει ακριβώς αυτή η (ίσως υπέρμετρη και κάπως μελοδραματική, είναι η αλήθεια) επιμονή του σεναρίου να προβάλει τους ανθρώπους πίσω από τις πράξεις και να προκαλέσει ταύτιση με αυτούς. Πολλά σημεία τόσο του σεναρίου όσο και της σκηνοθεσίας θυμίζουν κάτι από Παιχνίδι της Μίμησης, ακόμα μια ταινία που επεξεργάζεται όσα συνέβησαν “στα παρασκήνια” του πολέμου.
Ξεχωρίζει, φυσικά, το 100% βρετανικό στιλ της ταινίας, με τον πολύπειρο Κόλιν Φερθ να ηγείται ενός ικανοποιητικού καστ. Ο 61χρονος πολυβραβευμένος Βρετανός αποτελεί εγγύηση για την ποιότητα μιας ταινίας, άλλωστε, και έχει αποδείξει επί δεκαετίες τη δυνατότητά του να αποδίδει σε πληθώρα ειδών και σεναρίων. Το συγκεκριμένο, μάλιστα, είναι στα μέτρα του, οπότε ξεδιπλώνει απλόχερα το ταλέντο του. Στα μειονεκτήματα, πάντως, του όλου εγχειρήματος, η κάπως υπερβολική προσήλωση στα προσωπικά δράματα των χαρακτήρων και ο αργός ρυθμός, που ενίοτε φτάνει στα όρια του κουραστικού. Οι όποιες παρεκκλίσεις, ωστόσο, από την ιστορική αλήθεια, είναι εντός λογικών πλαισίων και δεν αλλοιώνουν το νόημα της ιστορίας.
Δύσκολα θα ενθουσιαστεί κάποιος βλέποντας αυτή την ταινία, αλλά δε θα απογοητευτεί κιόλας. Είναι ένα στιβαρό εγχείρημα, χωρίς εμφανή ψεγάδια, που επιχειρεί να ρίξει φως σε ακόμα μια ενδιαφέρουσα ιστορία από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Άλλοτε δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ και άλλοτε μελόδραμα εποχής, κρατά σε γενικές γραμμές το ενδιαφέρον και κατορθώνει να προκαλέσει σασπένς και ψήγματα συγκίνησης. Οι λάτρεις των ιστορικών ταινιών θα το αγαπήσουν ιδιαίτερα, και υπόσχομαι πως δε θα χάσουν εάν ψάξουν περισσότερα για την πραγματική ιστορία πίσω από αυτό.
Βαθμολογία: 7.5/10