Ένα πρωινό όπως όλα τα άλλα ξημέρωσε . Έκανα τον καφέ μου κι άνοιξα το τάμπλετ μου μέχρι που στην κυριολεξία έπεσα πάνω σε μια μελέτη της Eurostat, το θέμα της παρούσας μελέτης αφορούσε την έκρηξη φτώχειας που προβλέπεται την επόμενη δεκαετία στην χώρα μας. Σε παρόμοια κατάσταση βρίσκεται η Βουλγαρία, η Ρουμανία ενώ στον αντίποδα είναι η Σουηδία και το Λουξεμβούργο.
Η χρηματοπιστωτική κρίση που ξεκίνησε το 2008 και χτύπησε την πόρτα στην Ελλάδα στις 23 Απριλίου 2010 έχει επιφέρει αμέτρητα αρνητικά στις ζωές των περισσότερων ανθρώπων. Είναι πράγματι λυπηρό να βλέπεις πως αυτά τα χαρτιά που ονομάζονται χρήματα μπορούν να προκαλέσουν τόσο μα τόσο κακό στις ανθρώπινες ζωές, στις ανθρώπινες σχέσεις.
Η φτώχεια επηρεάζει κατά ένα πολύ σημαντικό ποσοστό τις ζωές των ανθρώπων όχι μονάχα ως προς τα υλικά αγαθά που αναμφίβολα είναι πολύ μεγάλο κεφάλαιο στις ζωές όλων μας (δεν αναφέρομαι στην ασυδοσία των ανθρώπων που συνεχώς θέλουν κι άλλα κι άλλα) εστιάζω στα υλικά αγαθά τα απαραίτητα, τα είδη πρώτης ανάγκης. Η φτώχεια με την σειρά της λειτουργεί σαν το παιχνίδι domino, δηλαδή τουβλάκι χτυπάει στο άλλο τουβλάκι μέχρι που μια ολόκληρη αλυσίδα καταρρέει. Συνέπεια της φτώχειας είναι ο κοινωνικός αποκλεισμός. Ο φτωχός άνθρωπος (σε αυτό το σημείο πρέπει να διασαφηνίσουμε την φτώχεια που χωρίζεται σε σχετική κι απόλυτη, στην σχετική ανήκει η πλειοψηφία του πληθυσμού της χώρας μας, δηλαδή μπορούν να αγοράσουν πράγματα κι εκτός όσων αποτελούν είδη πρώτης ανάγκης, και η άλλη κατηγορία είναι της απόλυτης φτώχειας που προς τα εκεί οδεύουμε μέρα με τη μέρα να μην μπορούμε να καλύψουμε ούτε τις βασικές μας ανάγκες), όπως ξεκίνησα να αναφέρω νωρίτερα ο φτωχός ο άνθρωπος κλείνεται στον εαυτό του με αποτέλεσμα να αποξενώνεται από τους υπόλοιπους ανθρώπους κι να φτάνει στο σημείο του κοινωνικού αποκλεισμού.
Λίγες φορές έχεις ακούσει άνθρωποι απλοί και καθημερινοί όπως εσύ κι εγώ όπως ο διπλανός σου να φτάνουν σε σημείο κατάθλιψης αλλά ακόμα χειρότερα αυτοκτονίας. Είναι λύση αυτό;
Από την άλλη πλευρά εντοπίζεται έντονα το φαινόμενο της μετανάστευσης όπως ακριβώς συνέβαινε τις δεκαετίες 1960-1970. Είναι λύση η μετανάστευση; Σίγουρα είναι προτιμότερη από την αυτοκτονία.
Μήπως σιγά σιγά να ετοιμάσουμε τις βαλίτσες μας για Γερμανία; Είναι άραγε αυτό η κατάλληλη επιλογή; Η μήπως είναι σαν να το βάζουμε στα πόδια;🤨🤔
